مقایسه تاثیر درجه تراکم (دانسیته نسبی) و دانه بندی بر اندرکنش ماسه-ژئوگرید و ماسه-ژئوتکستایل

تسلیح به منظور افزایش مقاومت خاک ها در برابر گسیختگی از قدیم متداول بوده و امروزه استفاده از ژئوسنتتیک ها برای بهبود رفتار خاک ها امری پذیرفته شده می باشد. مکانیزم اندرکنش خاک و ژئوسنتتیک ها از اهمیت بسزایی برخوردار بوده و تحت تاثیر اصطکاک و چسبندگی در سطح تماس آن ها قرار می گیرد. از جمله مهمترین عوامل تاثیر گذار بر اندرکنش می توان به دانه بندی و درجه تراکم (دانسیته نسبی) خاک اشاره نمود. در این پژوهش به منظور بررسی اثر این عوامل از دستگاه برش مستقیم به ابعاد 17×30×30 سانتیمتر استفاده و آزمایش هایی بر روی نمونه های خاک ماسه ای با دو دانه بندی متفاوت (یک نمونه خوب دانه بندی شده و نمونه دیگر بددانه بندی شده) با درجه تراکم های 60، 70، 80 و 90 درصد انجام گرفته است. برای تسلیح نمونه ها نیز از دو نوع ژئوگرید و دو نوع ژئوتکستایل با اندازه چشمه و مقاومت های کششی متفاوت استفاده شده است. نتایج نشان می دهد با افزایش دانسیته نسبی نمونه ها، مقاومت برشی سطح تماس برای نمونه های غیرمسلح و مسلح شده افزایش می یابد. همچنین مشاهده گردید که بسیج شدن مقاومت ژئوسنتتیک ها در سطح تماس با خاک به دانه بندی وابسته بوده ،بطوریکه خاک a با توجه به داشتن اندازه ی متوسط ذرات (d_50) بزرگتر و ضریب یکنواختی (c_u) کوچکتر، اندرکنش بهتری با ژئوگریدها داشته است.در نمونه های مسلح شده با ژئوتکستایل، ماسه b با توجه به دانه بندی غیریکنواخت و داشتن ریزدانه بیشتر، اندرکنش بهتری با ژئوتکستایل های مورد استفاده داشته است.